Στο οπισθόφυλλο του βιβλίου διαβάζουμε: "Αν αρχίσεις να διαβάζεις το βιβλίο αυτό, θα πας μια βόλτα μ' ένα αγόρι που το λένε Μπρούνο. Και αργά ή γρήγορα θα βρεθείς, μαζί με τον Μπρούνο, μπροστά σε ένα συρματόπλεγμα και θα γνωρίσεις ένα αγόρι που ζει από την άλλη πλευρά του συρματοπλέγματος. Συρματοπλέγματα σαν αυτό υπάρχουν σε όλα σχεδόν τα μέρη του κόσμου. Ευχόμαστε όμως ποτέ στη ζωή σου να μη βρεθείς μπροστά σε κάποιο από αυτά".
Επαναλαμβάνω την ίδια ευχή. Και ένα βήμα πιο πέρα από αυτή, να τολμήσω να σκεφτώ έναν κόσμο χωρίς συρματοπλέγματα; Χωρίς την ανάγκη μας να πιστεύουμε στην υποτιθέμενη ανωτερότητά μας που υπαγορεύει τελικά ρατσιστικές συμπεριφορές; Χωρίς το φόβο της διαφορετικότητας και την ανάγκη εξάλειψης ή περιθωριοποίησής της; Τα δυο παιδιά στο βιβλίο μοιάζουν να τα καταφέρνουν, παρά το τραγικό τέλος. Ας μάθουμε από αυτά...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου